Geweldige geluidsimitator die na het broedseizoen (zeer) grote groepen vormt en wervelende luchtshows geeft.
De spreeuw wordt wel eens verward met een merel, maar lijkt daar helemaal niet op, ook al is hij ongeveer even groot en heeft hij een donker verenkleed en een gele snavel. De opvallende levendigheid van zijn bewegingen, zijn gedrag op de grond en zijn specifieke reacties onderscheiden hem zonder aarzelen van de merel.
Tijdens het broedseizoen is het ‘ieder voor zich’, maar daarbuiten is de spreeuw zeer sociaal en verkiest hij de nabijheid van honderden soortgenoten waarmee hij rondzwerft op zoek naar voedsel. De soort helpt landbouwers door het eten van allerlei insecten zoals emelten in graslanden. Ook bessen en fruit staan op het menu. De spreeuw broedt in zeer uiteenlopende landschappen, met een voorkeur voor parklandschappen met veel nestholten, maar ook natuurlijke nestplekken (boomholten) of artificiële plekken (gebouwen, nestkasten) doen dienst. Zolang er maar weilanden of graslanden als foerageergebied in de buurt zijn. De spreeuw broedt solitair of in losse kolonies. Hoewel nog steeds wijdverspreid doet hij het steeds minder goed in Vlaanderen en bij uitbreiding in Noord- en West-Europa. De oorzaak zou vooral liggen bij de intensivering van de landbouw (verdroging) en het verdwijnen van geschikte nestplaatsen in stedelijk gebied.
“De spreeuw is een geweldige imitator. Zo is er een bekende populatie In het station van Rotterdam is er een bekende populatie, waar sommige exemplaren het openen en sluiten van de treindeuren perfect nabootsen.”
Jogchum Vrielink is professor mensenrechten en geeft les aan de UCLouvain Saint-Louis Bruxelles en KU Leuven.
Tijdens zijn werkuren specialiseert hij zich in thema’s zoals rechtsfilosofie en mensenrechten en is hij een graag geziene gast in de media. In zijn vrije tijd is hij een fervente natuurfotograaf. Zijn foto’s kan je terugvinden op zijn Instagram- en Twitterpagina.
Mijn ouders en zeker mijn vader zijn altijd veel met natuur bezig geweest en van kleins af namen ze mij mee de natuur in, vooral om naar de vogels te gaan kijken. Ik volg en steun de verkiezing van “Vogel van het jaar” ook al lang omdat het een interessante manier is om aandacht te vragen voor soorten die het moeilijker hebben. Dit jaar vind ik het thema “faunavriendelijk bouwen” ook heel interessant aangezien onze omgang met dieren in stedelijke context vaak verwaarloosd wordt. De laatste jaren wordt dit erger en komen nestgelegenheden, onder andere door onze manier van bouwen, letterlijk in de knel.
De spreeuw verdient het echt te winnen want het is een beetje “een underdog” onder de vogels.
Veel mensen zien de spreeuw als een lawaaierige zwarte vogel. Niets is minder waar, ze zijn geweldig mooi en heel intelligent. In de zomer hebben ze een prachtig glanzend veren kleed en in de winter komen daar nog spikkels bij, die bijna sneeuwvlokken lijken. Wat veel mensen niet weten is dat de spreeuw ook een geweldige imitator is. Veelal bootsen ze het geluid van andere vogels na, waardoor de vogels vaak in de war geraken, maar ook menselijke geluiden kunnen ze feilloos imiteren. Zo is er een bekende populatie in het station van Rotterdam, waar sommige exemplaren het openen en sluiten van de treindeuren perfect nabootsen waardoor menig reiziger in de war geraakt. Dan ben ik nog niet eens begonnen over de spreeuwenwolken die in het najaar vaak te zien zijn waarbij duizenden spreeuwen zich als een vorm in de lucht bewegen en een waar spektakel vormen.
Kortom: ik zie niet wat de concurrentie hier tegen kan bieden.
Benieuwd naar de andere kandidaten?
Lees meer over de 5 kandidatenVanaf € 26 per jaar help je onze inheemse wilde soorten beschermen. En daar krijg je veel voor terug.
Steun ons